Το φαινόμενο της υπογονιμότητας στα ενήλικα ζευγάρια είναι κάτι που με την πάροδο των ετών γίνεται όλο και πιο συχνό και άξιο συζήτησης, αν λάβει κανείς υπόψη του την εκτίμηση ότι ένα στα εφτά ζευγάρια αντιμετωπίζει πρόβλημα στο να φέρει στο κόσμο το παιδί ΤΟΥ.
Τυχαία άραγε η χρήση της κτητικής αντωνυμίας; Καθόλου τυχαία...Ψυχαναλυτικά, σε κάθε απόφαση,κάθε ζευγαριού ν' αποκτήσει ένα παιδί ελοχεύει μια ασυνείδητη, ναρκισσιστική, κτητική συμπεριφορά. Αν το δει κάποιος άλλος υπό το πρίσμα του υπαρξισμού η κάθε τέτοια απόφαση κρύβει την ανησυχία του ζευγαριού για συνέχεια και νοηματοδότηση της ζωής, την ελπίδα ν' αφήσουν πίσω τους κάτι ζωντανό, να βρουν το αντίδοτο του γήρατος και του θανάτου. Μέσα σ' αυτή την απόφαση κρύβονται τα όνειρα των υποψήφιων γονέων για το παιδί που έχουν φανταστεί ότι θα αποκτήσουν, αναβιώνουν εμπειρίες από τους δικούς τους γονείς, και θετικές και αρνητικές. Όλοι έχουμε σκεφτεί ή έχουμε πει την έκφραση στους γονείς μας: " εγώ δε θα το κάνω στο παιδί μου ποτέ αυτό!". Ονειρευόμαστε λοιπόν στο δικό μας παιδί να επανορθώσουμε τις ελλείψεις που βιώσαμε οι ίδιοι ή να δώσουμε "πίσω" τη φροντίδα που μας έδωσαν στη παιδική μας ηλικία.
Δεδομένου όλων των παραπάνω λοιπόν μπορούμε ν' αναλογιστούμε και να καταλάβουμε το συναισθηματικό κόστος, το αίσθημα της απώλειας και τη διαδικασία του "πένθους" που βιώνει το υπογόνιμο ζευγάρι όταν αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να προχωρήσει με τον "φυσιολογικό" τρόπο στη διαδικασία απόκτησης παιδιού.
Για το ζευγάρι πρόκειται για μια κρίση ζωής που συνοδεύεται από τρομερές συναισθηματικές διακυμάνσεις. Οι ψυχολογικές επιπτώσεις της υπογονιμότητας αφορούν τόσο το κάθε μέλος του ζευγαριού ξεχωριστά όσο και τη μεταξύ τους σχέση. Επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό η εικόνα του εαυτού τόσο του άνδρα όσο και της γυναίκας, η μεταξύ τους ανεκτικότητα καθώς ο ένας μπορεί να κατηγορεί τον άλλο, καθώς επίσης και η σεξουαλική τους σχέση χάνοντας την απόλαυση και την ευχαρίστηση που τη συνόδευε παλιότερα. Η σεξουαλική επαφή λειτουργεί πλέον σαν υπενθύμιση της αδυναμίας του ζευγαριού και πληγώνει...Η ζωή τους επικεντρώνεται στο κύκλο της γονιμότητας αδιαφορώντας για όλα τ' άλλα και φθείρεται η ανθρώπινη επικοινωνία. Τα συναισθήματα που κυριαρχούν την υπογόνιμη περίοδο είναι αβεβαιότητα, απομόνωση, απώλεια ελέγχου, οικονομική, οικογενειακή και σεξουαλική πίεση καθώς επίσης και συζυγικό στρες. Σε ορισμένες περιπτώσεις παρουσιάζονται στοιχεία γενικευμένου άγχους και κατάθλιψης.
Το υπογόνιμο ζευγάρι μπορεί να παρουσιάσει αλλαγές και στη συμπεριφορά του απέναντι σε τρίτους (φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον). Κάποιες στιγμές μπορεί να πιάνουν τους εαυτούς τους να πληγώνονται από σχόλια και ερωτήσεις του οικογενειακού περιβάλλοντος του τύπου "άντε, προσπαθήστε λίγο ακόμα" "πρέπει να χαλαρώσεις για να συλλάβεις" κ.α και ίσως να αποφεύγουν κάθε είδους οικογενειακές συγκεντρώσεις. Εκείνη τη στιγμή προσπαθούν να βρουν κάθε είδους δικαιολογίες για τη καθυστέρηση του ερχομού ενός παιδιού και αυτό κάνει ακόμα πιο έντονα τα συμπτώματα του γενικεύμενου άγχους του ζευγαριού. Άλλες στιγμές μπορεί να ζηλεύουν την πλήρη και ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή των φίλων τους ή ακόμα και να κακιώνουν μαζί τους που αυτοί τα κατάφεραν ακολουθόντας βέβαια οι ενοχές για τα συναισθήματα αυτά που το συνειδητό δεν επιτρέπει...
Η κοινή εμπειρία της υπογονιμότητας μπορεί να λειτουργήσει τελείως διαφορετικά στα ζευγάρια. Υπάρχουν περιπτώσεις που δε άντεξαν την ιδιαιτερότητα της κατάστασης και άλλες περιπτώσεις που δέθηκαν περισσότερο από την εμπερία ζωής που μοιράστηκαν.
Τι όμως θα μπορούσε να βοηθήσει το ζευγάρι ώστε να προστατέψει τη μεταξύ του σχέση από τις αρνητικές συνέπειες της υπογονιμότητας;
Θα βοηθούσε πάρα πολύ εάν το ζευγάρι εστιίαζε τη προσοχή του την περίοδο αυτή σε κάθετι θετικό που θα συμβεί στη ζωή του και παίρνοντας από αυτό την ενίσχυση που χρειάζεται. Ακόμα και τα πιο μικρά και ασήμαντα θετικά γεγονότα μπορούν να λειτουργήσουν σαν ανάσες ζωής για το ζευγάρι.
Θα ήταν αρκετά οφέλιμο να έχει στο νου του το ανδρόγυνο ότι ο κάθε άνθρωπος αντιδρά με διαφορετικό τρόπο στα σημαντικά αρνητικά γεγονότα της ζωής του. Αν οι συναισθηματικές αντιδράσεις του συζύγου και της συζύγου δεν συμβαδίζουν, αυτό δε σημαίνει ότι υπάρχει έλλειψη κατανόησης και υποστήριξης. Καλό θα ήταν ο ένας να κερδίζει από τη στάση που κρατά ο άλλος και να αλληλοσυμπληρώνονται.
Ένα εξίσου σημαντικό κομμάτι, που καλό θα ήταν να προσεχθεί, είναι αυτό της διάγνωσης και πως θα παρουσιαστεί στο ζευγάρι από τον αρμόδιο γιατρό. Θα ήταν πολύ βοηθητικό εάν δεν αναφέρονταν καθόλου εκφράσεις του τύπου: "φταίνε τα ωάρια", "φταίνε τα σπερματοζωάρια", "είναι θέμα του άντρα", "είναι θέμα της γυναίκας"....Να αναφέρεται η αιτία της δυσκολίας αλλά να αποφεύγονται λέξεις που γεμίζουν ενοχές και είναι αφορμή για αλληλοκατηγορίες και διχόνοια του ζευγαριού.
Η υπογονιμότητα είναι ένα θέμα που δύσκολα μοιράζεται και συζητιέται και με πολλές συναισθηματικές επιπτώσεις στη ζωή του ανδρόγυνου. Προτείνεται λοιπόν το υπογόνιμο ζευγάρι εκτός από λύσεις υποβοηθούμενης αναπαραγωγής να αναζητήσει παράλληλα και την κατάλληλη ψυχολογική συμβουλευτική υποστήριξη από ειδικούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου