Οι ανθρώπινες σχέσεις, εν καιρώ κρίσης και μη, παραμένουν ένα δύσκολο κομμάτι της ζωής όλων μας...Είναι κοινώς αποδεκτό ότι η γενιά που αγγίζει τα πρώτα -άντα, τα έχει φτάσει ή τα έχει λίγο ξεπεράσει, είναι μια γενιά...."μπερδεμένη"...
Είναι μια γενιά που έζησε παιδικά χρόνια ανέμελα, με πολλά παιχνίδια και ρούχα, χωρίς κινητά και υπολογιστή, με πολύ παιχνίδι σε γειτονιές και ουσιαστική εμπλοκή στις πρώτες σημαντικές κοινωνικές σχέσεις, τις πρώτες αληθινές φιλίες...
Έπειτα ήρθαν τα χρόνια της ενηλικίωσης, με σπουδές, φλερτ που γίνονταν στις παρέες, στις καφετέριες και στα μπαρ, χωρίς facebook, skype, twitter, τις πρώτες ερωτικές σχέσεις που κάποιες κράτησαν στα χρόνια και άλλες τελείωσαν....
Τώρα έχουν έρθει τα δύσκολα της μέχρι πρότινος ανέμελης γενιάς, τα χρόνια της επαγγελματικής αποκατάστασης, τα χρόνια της καταξίωσης, τα χρόνια που γεννιέται και πρωταγωνιστεί η ανάγκη για δημιουργία...η ανάγκη για ουσιαστικές και συντροφικές σχέσεις, η ανάγκη για ποιοτική ζωή και για την εκπλήρωση των ονείρων, για την ιδανική δουλειά που κάποιοι επέτρεψαν στη γενιά αυτή να φαντασιωθεί .... Η ιδανική δουλειά δεν έρχεται....η ανάγκη για δημιουργικότητα κλείνεται στη λέξη "ανεργία", η ποιότητα στη ζωή χάνεται στις οικονομικές υποχρεώσεις που δεν μπορούν να καλυφτούν και η ανάγκη για δημιουργία οικογένειας και "εστίας" παγώνει στην αναμονή καλύτερων χρόνων για τη "μπερδεμένη" γενιά. Και όταν έρθουν αυτά τα καλύτερα χρόνια για την χώρα μας και για τη γένια των πρώτων -άντα τι θα συμβεί;...
Τα δημιουργικά χρόνια θα έχουν περάσει....θα ακούγονται συνεχώς ατάκες τύπου: "είσαι μεγάλος-η να σε προσλάβω"," λυπάμαι αλλά είσαι 40 και δεν έχεις προϋπηρεσία . Οι γυναίκες δε θα έχουν αντοχές πλέον να δημιουργήσουν οικογένειες και να κάνουν παιδιά...
Και αυτό ακριβώς είναι το σημείο που αρνούμαι να το ακολουθήσω όλο αυτό τον φαύλο κύκλο...Απλά αρνούμαι...
Τα όνειρα της "μπερδεμένης" μας γενιάς είναι ακόμα εδώ και είναι ακόμα ζωντανά.Και με μεγάλα μου χαρά διαπιστώνω ότι αρνείται όλη η γενιά αυτή...Κόντρα στα δεδομένα προχωράμε, βρίσκουμε δουλειές που δε πληρωνόμαστε αλλά δημιουργούμε, οι γάμοι που τελούνται και οι εγκυμοσύνες που ανακοινώνονται στις παρέες αυξάνονται. Τι πιο όμορφο και αισιόδοξο από αυτό;
Η ζωή και τα όνειρα συνεχίζονται...
Είναι μια γενιά που έζησε παιδικά χρόνια ανέμελα, με πολλά παιχνίδια και ρούχα, χωρίς κινητά και υπολογιστή, με πολύ παιχνίδι σε γειτονιές και ουσιαστική εμπλοκή στις πρώτες σημαντικές κοινωνικές σχέσεις, τις πρώτες αληθινές φιλίες...
Έπειτα ήρθαν τα χρόνια της ενηλικίωσης, με σπουδές, φλερτ που γίνονταν στις παρέες, στις καφετέριες και στα μπαρ, χωρίς facebook, skype, twitter, τις πρώτες ερωτικές σχέσεις που κάποιες κράτησαν στα χρόνια και άλλες τελείωσαν....
Τώρα έχουν έρθει τα δύσκολα της μέχρι πρότινος ανέμελης γενιάς, τα χρόνια της επαγγελματικής αποκατάστασης, τα χρόνια της καταξίωσης, τα χρόνια που γεννιέται και πρωταγωνιστεί η ανάγκη για δημιουργία...η ανάγκη για ουσιαστικές και συντροφικές σχέσεις, η ανάγκη για ποιοτική ζωή και για την εκπλήρωση των ονείρων, για την ιδανική δουλειά που κάποιοι επέτρεψαν στη γενιά αυτή να φαντασιωθεί .... Η ιδανική δουλειά δεν έρχεται....η ανάγκη για δημιουργικότητα κλείνεται στη λέξη "ανεργία", η ποιότητα στη ζωή χάνεται στις οικονομικές υποχρεώσεις που δεν μπορούν να καλυφτούν και η ανάγκη για δημιουργία οικογένειας και "εστίας" παγώνει στην αναμονή καλύτερων χρόνων για τη "μπερδεμένη" γενιά. Και όταν έρθουν αυτά τα καλύτερα χρόνια για την χώρα μας και για τη γένια των πρώτων -άντα τι θα συμβεί;...
Τα δημιουργικά χρόνια θα έχουν περάσει....θα ακούγονται συνεχώς ατάκες τύπου: "είσαι μεγάλος-η να σε προσλάβω"," λυπάμαι αλλά είσαι 40 και δεν έχεις προϋπηρεσία . Οι γυναίκες δε θα έχουν αντοχές πλέον να δημιουργήσουν οικογένειες και να κάνουν παιδιά...
Και αυτό ακριβώς είναι το σημείο που αρνούμαι να το ακολουθήσω όλο αυτό τον φαύλο κύκλο...Απλά αρνούμαι...
Τα όνειρα της "μπερδεμένης" μας γενιάς είναι ακόμα εδώ και είναι ακόμα ζωντανά.Και με μεγάλα μου χαρά διαπιστώνω ότι αρνείται όλη η γενιά αυτή...Κόντρα στα δεδομένα προχωράμε, βρίσκουμε δουλειές που δε πληρωνόμαστε αλλά δημιουργούμε, οι γάμοι που τελούνται και οι εγκυμοσύνες που ανακοινώνονται στις παρέες αυξάνονται. Τι πιο όμορφο και αισιόδοξο από αυτό;
Η ζωή και τα όνειρα συνεχίζονται...
