Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν....

    Ο τίτλος του σημερινού άρθρου δεν επιθυμεί να μιλήσει για θάνατο και ελπίζουμε να μην  φανεί αποπροσανατολιστικός. Είναι γνωστό, ότι  οι ιδιοκτήτες των αλόγων που γερνάνε ή στην περίπτωση που τραυματίζονται και το τραύμα δεν μπορεί να επουλωθεί, ακολουθούν την ευθανασία για να δώσουν τέλος στο μαρτύριο του δύστυχου ζώου.
   Φυσικά, υπάρχουν άνθρωποι που επί σειρά ετών υποφέρουν από χρόνιες καταστάσεις ή απλά από τα συμπτώματα του γήρατος, το οποίο δεν επηρεάζει όλους τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι η κοινωνία μας δίνει έμφαση στα παιδιά και στα άτομα που βρίσκονται στο φάσμα της λεγόμενης παραγωγικής ηλικίας. Λιγότερη σημασία δίνεται στα άτομα που βρίσκονται στο κατώφλι της λεγόμενης τρίτης ηλικίας και σχεδόν ανύπαρκτη προσοχή στους υπερήλικες. Λίγοι άνθρωποι, για να είμαστε ειλικρινείς  κατανοούν τις ανάγκες ψυχολογικές και μη, του ατόμου που συνταξιοδοτείται, ενός "παππού" που γκρινιάζει, δεν είναι όλοι εξοικειωμένοι να μιλάνε με τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας λες και τα γηρατειά κολλάνε. Και ως απόρροια αυτού, κανείς δεν θα καταλάβει αν ένας ηλικιωμένος κακοποιείται.
   Η 15η Ιουνίου είναι ορισμένη ως η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων. Ο σκοπός της θεσμοθέτησης αυτής της ημέρας είναι να ευαισθητοποιηθεί το παγκόσμιο κοινό, σχετικά με την κακομεταχείριση που υφίστανται οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας μέσα στο σπίτι τους, από τους ανθρώπους υπεύθυνους για τη φροντίδα τους (συνοδοί, σύντροφοι, σύζυγοι, μέλη της οικογενείας).
   Πιο συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται από διάφορες έρευνες που έχουν γίνει, το  41% έπεσε θύμα σωματικής κακοποίησης, το 46% ψυχολογικής, το 37% έπεσε θύμα εκμετάλλευσης, 18% ήταν εντελώς παραμελημένοι, 12% δεν τους αναγνωριζόταν κανένα δικαίωμα και 3% ήταν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης. Σε πολλές περιπτώσεις τα θύματα εντάσσονταν πλέον της μιας κατηγορίας.
   Δεν είναι λίγες οι φορές που στο παρελθόν πολλές εκπομπές ασχολήθηκαν με τα εγκλήματα που διενεργήθηκαν σε βάρος ηλικιωμένων σε διάφορους οίκους ευγηρίας. Βασανισμοί, σκόπιμη παραμέληση γευμάτων, ακάθαρτοι ηλικιωμένοι που ζουν στις ακαθαρσίες τους ήταν λίγα μόνο από όσα έβλεπαν το φως της εκάστοτε δημοσιότητας. Η τρομακτική σκέψη που ακολουθεί δεν είναι άλλη από το ότι αυτά που συμβαίνουν δεν μαθαίνονται ποτέ. Είναι απολύτως λογικό, οι ηλικιωμένοι που είναι άμεσα εξαρτημένοι από τους φροντιστές τους να μην καταγγείλουν ποτέ την όποια κακοποίηση. Αυτή η πραγματικότητα βέβαια, δεν αφήνει και τα δεδομένα να δείξουν την αληθινή τους διάσταση.
   Στο σημείο αυτό αξίζει να ειπωθεί, ότι πέρα από την σωματική και ψυχολογική κακοποίηση, σημειώνονται και παρεμβάσεις στις διαθήκες, στους λογαριασμούς και στα περιουσιακά στοιχεία των ηλικιωμένων, που συμπληρώνουν έτσι το παζλ της εκμετάλλευσης.
   Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πλήθος ερευνών, που καταδεικνύουν τη ζοφερή για κάποιους ηλικιωμένους πραγματικότητα που ενδεχομένως, τους αναγκάζει να παρακαλάνε για ένα πιο σύντομο τέλος, μιας ζωής που έπρεπε να κλείσει ευχάριστα. Μια κοινωνία που δεν σέβεται τους ηλικιωμένους και άρα τους πιο σοφούς ανθρώπους της είναι μάλλον καταδικασμένη, να βιώσει πλήθος λαθών. Ας ελπίσουμε, ότι αυτή η μέρα θα είναι η αρχή μεγάλου προβληματισμού και αλλαγής των λάθος πρακτικών.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου