Πολύ σημαντικό ρόλο στην προσαρμογή του γονέα διαδραματίζει η προσωπικότητα του, ο τρόπος που αντιμετωπίζει γενικά τις στρεσσογόνες καταστάσεις στη ζωή του, η προυπάρχουσα σχέση με το παιδί και η επικοινωνία με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.
Γονείς που έχουν βιώσει στο παρελθόν και άλλες απώλειες τείνουν να προσαρμόζονται πιο εύκολα είτε διότι χρησιμοποιούν γνώριμες στρατηγικές αντιμετώπισης, είτε διότι γι'αυτούς είναι πιο εύκολη η έκφραση των συναισθημάτων τους.
Η δυσκολία νοηματοδότησης του θανάτου του παιδιού που αντιτίθεται στους φυσικούς νόμους, είναι ίσως το μεγαλύτερο εμπόδιο στο πένθος των γονέων. Φαίνεται όμως, πως μέσα στο χρόνο οι τελευταίοι κατορθώνουν να νοηματοδοτήσουν θετικά την απώλεια του παιδιού τους εστιάζοντας κυρίως στη ζωή και όχι στο θάνατό του.