Γύρω μας άνθρωποι πολλοί, αμέτρητοι, ο καθένας με τη διαφορετικότητα του κινείται στο χώρο εργασίας μας, σε δημόσιους χώρους, στο προσωπικό μας χώρο, σε περιστασιακές συγκυριακές καταστάσεις που προκύπτουν στη καθημερινότητα μας. Άνθρωποι που για κάποιους από αυτούς, μετά από μια συναναστροφή μας μαζί τους, μπορεί να τους αποδώσουμε χαρακτηρισμούς όπως περίεργος, ιδιότροπος, εγωκεντρικός, κοινωνικά αδέξιος, μοναχικός, καθόλου συναισθηματικός, αγενής ή απλά.... ίσως... αυτιστικός.....
Ο αυτισμός δε περιορίζεται πλέον στην κλασική στερεότυπη εικόνα του παιδιού που κουνιέται μπρος- πίσω, κρατώντας ένα αντικείμενο στο χέρι του,φέρνοντας το πολύ κοντά στο πρόσωπό του και είναι χαμένο στον κόσμο του.... Ο αυτισμός απλά είναι ένας διαφορετικός τρόπος επεξεργασίας των πληροφοριών του "τυπικού" κόσμου μας...Υπάρχουν γύρω μας αρκετοί ενήλικες αυτιστικοί (υψηλής λειτουργικότητας), οι οποίοι έχοντας προβεί στην παιδική τους ηλικία σε εκπαιδευτικές/θεραπευτικές παρεμβάσεις σχετικά με κοινωνικές, γνωστικές και επικοινωνιακές δεξιότητες έχουν καταφέρει να σπουδάζουν, να εργάζονται, να έχουν κάνει οικογένεια και να συναναστρέφονται με τους "τυπικούς" ενήλικες χωρίς τη "ταμπέλα" και το στίγμα του αυτιστικού ανθρώπου.
Οι διαγνώσεις του αυτισμού ή της αλλιώς διάχυτης αναπτυξιακής διαταραχής σε παιδιά ηλικίας από 2 ετών έως την εφηβεία τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί αισθητά στην Ελλάδα για το λόγο ότι οι γονείς είναι πλέον και στη χώρα μας πιο ενημερωμένοι σχετικά με τα αναπτυξιακά θέματα και περισσότερο απαλλαγμένοι από ταμπού που επικρατούσαν τις παλιότερες εποχές. Κοινωνικά ταμπού που είχαν σαν αποτέλεσμα οι γονείς των παιδιών με αυτισμό, θεωρώντας τα ανίκανα και ανάπηρα, να τα περιορίζουν στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μη έχοντας αποκτήσει ούτε τις βασικές δεξιότητες αυτόνομης διαβίωσης ευτυχώς είναι περιορισμένα πλέον στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας μας.
Σήμερα η διάγνωση σε πολλές περιπτώσεις γίνεται έγκαιρα, είναι έγκυρη, συνοδεύεται από σωστή, σαφή, αναλυτική ενημέρωση της οικογένειας, από την κατάλληλη συμβουλευτική υποστήριξη της και τον σχεδιασμό της κατάλληλης θεραπευτικής – εκπαιδευτικής παρέμβασης για το παιδί.
Πλέον, στη χώρα μας, τα ασφαλιστικά ταμεία καλύπτουν έως ένα βαθμό την εκπαίδευση των παιδιών με αυτισμό σε όλο το ηλικιακό τους φάσμα καθώς επίσης υπάρχουν αμέτρητα κέντρα παρέμβασης, μιας παρέμβασης που όσο πιο πρώιμα ξεκινήσει, τόσο μεγαλύτερη βελτίωση και εξέλιξη υπάρχει. Ο αυτισμός δε θεραπεύεται αλλά τα αυτιστικά στοιχεία που παρουσιάζει ένα παιδί στην ηλικία των 3χρονών μπορούν με την κατάλληλη παρέμβαση (λογοθεραπεία, εργοθεραπεία, αισθητηριακή ολοκλήρωση, ψυχοπαιδαγωγική) να μειωθούν θεαματικά με την πάροδο των χρόνων, τόσο που το αυτιστικό παιδί σας ίσως να μπορεί να εξελιχθεί σ' έναν σύγχρονο Αϊνστάιν!!
Ο Baron-Cohen από το Πανεπιστήμιο του Cambridge, και ο μαθηματικός Ioan James από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, αξιολόγησαν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του Νεύτωνα και του Αϊνστάιν για να βρουν αν εκδηλώνουν τα τρία βασικά συμπτώματα του συνδρόμου Asperger (τύπος αυτιμού υψηλής λειτουργικότητας): στερεότυπα ενδιαφέροντα, εμμονική ενασχόληση, δυσκολία στην κοινωνική αλληλεπίδραση και προβλήματα στην επικοινωνία.
Ο Νεύτωνας φαίνεται να ήταν πιθανόν σύμφωνα με τις περιγραφές πιο κλασσική περίπτωση αυτιστικού ατόμου. Μιλούσε σπάνια, ήταν τόσο απορροφημένος από τη δουλειά του που συχνά ξεχνούσε να φάει, ήταν απρόβλεπτος, άλλοτε μαλθακός, άλλοτε ενεργητικός και συχνά οξύθυμος με τους λίγους φίλους που είχε.
Ο Αϊνστάιν, ως παιδί, ήταν κι αυτός απομονωμένος, μοναχικός και επαναλάμβανε ηχολαλικά προτάσεις, μέχρι την ηλικία των 7 ετών. Αργότερα, έγινε ένας περιβόητος ομιλητής αλλά με δυσνόητο, μπερδεμένο, ιδιόρρυθμο λόγο, είχε φίλους, πολυάριθμες σχέσεις, μια ιδιαίτερη σχέση με την γυναίκα του και "εξέφραζε ανοιχτά, χωρίς περιστροφές, την άποψή του για κοινωνικο-πολιτικά ζητήματα μη υπακούοντας σε κοινωνικούς κανόνες".Ο Baron-Cohen πιστεύει ότι και ο Αϊνστάιν παρουσίαζε συμπτώματα του συνδρόμου Asperger, πιο χαρακτηριστικά στην παιδική ηλικία. Ο Baron-Cohen λέει: «Το πάθος, ο έρωτας και η υποστήριξη της δικαιοσύνης μπορεί να εμφανίζονται, ως χαρακτηριστικά στοιχεία των ατόμων με σύνδρομο Asperger. Αυτό που δεν μπορούν οι περισσότεροι άνθρωποι μεσύνδρομο Asperger είναι η αυθόρμητη συζήτηση».
Υπάρχουν λοιπόν και ερευνητές που μας ωθούν να δούμε το θέμα του αυτισμού λίγο πιο αισιόδοξα. Ας μη ξεχνάμε βέβαια ότι η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση της αισιόδοξης και της απαισιόδοξης παλιάς αντίληψης του αυτισμού!...
